Supłacz stanowi serce pras kostkujących i wielkogabarytowych. Podstawowa mechanika działania od dziesięcioleci pozostaje przy tym właściwie niezmieniona – zarówno supłaczy pojedynczych, jak i podwójnych. Opracowany przez CLAAS w 1923 r. „hak supłacza z wargą górną o ograniczonym zakresie ruchu”, patent nr 414212 jako pionierskie rozwiązanie ukształtował technologię pras i na długie dziesięciolecia także logo firmy.
Zaledwie dwa lata wcześniej CLAAS zgłosił swój pierwszy w historii patent na opracowany przez siebie aparat wiążący, który początkowo stosowany był w maszynach do wiązania słomy. Maszyna do wiązania słomy była pierwszym produktem założonego w 1913 r. przedsiębiorstwa rodzinnego – zaraz po niej pojawiła się opatentowana przez CLAAS prasa do słomy. W tym czasie obie maszyny były jeszcze skonstruowane do pracy w połączeniu z młocarniami. Następnie, w 1934 r., prasa zbierająca CLAAS zrewolucjonizowała metody zbioru słomy i siana w Europie, gdyż od tej pory możliwe było kompaktowe zbieranie i załadunek plonu za pomocą maszyny. Kolejne kamienie milowe w kontekście supłacza stanowiły: prasa zbierająca wysokiego zgniotu HD z 1953 r., prasa z tłokiem ślizgowym MARKANT z 1967 r. i wreszcie wprowadzona w 1988 r. prasa QUADRANT, która do dziś w samych Niemczech została sprzedana w liczbie ponad 5500 egzemplarzy i tym samym jest najczęściej spotykaną maszyną wśród pras kostkujących. Prasy kostkujące QUADRANT pracują dzisiaj na całym świecie – część z nich w trudnych warunkach, np. przy prasowaniu słomy z trzciny cukrowej w Tajlandii i Afryce Północnej lub słomy kukurydzianej w Europie, Chinach i Ameryce Północnej. Począwszy od maszyny do wiązania słomy, poprzez prasy wysokiego zgniotu MARKANT i MAXIMUM, aż do dzisiejszej prasy kostkującej QUADRANT na rynek wprowadzono już ponad milion supłaczy CLAAS.
